သက်ကြီးရွယ်အိုများ ကြွေကျခြင်းမှ ကာကွယ်ရန် မရှိမဖြစ် လိုအပ်ချက်များ

ကမ္ဘာ့ကျန်းမာရေးအဖွဲ့ (WHO) ၏ အဆိုအရ ပြုတ်ကျခြင်းသည် အသက် ၆၅ နှစ်နှင့် အထက် လူကြီးများအကြား ဒဏ်ရာနှင့် သေဆုံးမှု၏ အဓိက အကြောင်းအရင်းဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာပေါ်တွင် မရည်ရွယ်ဘဲ ဒဏ်ရာရ သေဆုံးမှု၏ ဒုတိယ အကြောင်းရင်း ဖြစ်သည်။အသက်ကြီးလာသည်နှင့်အမျှ ပြုတ်ကျခြင်း၊ ထိခိုက်ဒဏ်ရာရခြင်းနှင့် သေဆုံးနိုင်ခြေ တိုးလာပါသည်။သို့သော် သိပ္ပံနည်းကျ ကြိုတင်ကာကွယ်ခြင်းဖြင့် အန္တရာယ်များနှင့် အန္တရာယ်များကို လျှော့ချနိုင်သည်။

အသက်အရွယ်ကြီးရင့်လာသည်နှင့်အမျှ မှန်ကန်စွာ အသိအမှတ်ပြုပြီး လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် အပြုအမူအလေ့အထများကို တက်ကြွစွာ ချိန်ညှိပါ။
သင့်နေ့စဉ်ဘဝတွင် နှေးကွေးစွာ လှည့်ပတ်ရန် အလျင်စလိုမလုပ်ပါနှင့်၊ မတ်တပ်ရပ်ပါ၊ တံခါးဖွင့်ပါ၊ ဖုန်းပြောပါ၊ အိမ်သာသွားပါ စသည်ဖြင့် အောက်ပါအတိုင်း အန္တရာယ်ရှိသော အမူအကျင့်များကို ပြောင်းလဲပါ- မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဘောင်းဘီကိုဝတ်ကာ အပေါ်ထပ်သို့တက်ပါ။ အရာဝတ္ထုများကို ယူဆောင်ကာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပါ။ရွေ့လျားနိုင်မှု အကန့်အသတ်ရှိသော သက်ကြီးရွယ်အိုများသည် ကျွမ်းကျင်ပညာရှင်များမှ လမ်းညွှန်ထားသည့် အထောက်အကူပစ္စည်းများကို ရွေးချယ်ပြီး တုတ်များ၊ လမ်းလျှောက်သူများ၊ ဘီးတပ်ကုလားထိုင်များ၊ အိမ်သာများ၊ လက်ရန်းများနှင့် အခြားစက်ပစ္စည်းများကို တက်ကြွစွာ အသုံးပြုသင့်သည်။

သက်ကြီးရွယ်အိုများသည် ကိုယ်လက်လှုပ်ရှားမှုမထိခိုက်စေဘဲ နွေးနွေးထွေးထွေးရှိစေရန်အတွက် သက်ကြီးရွယ်အိုများနှင့် အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်သော အဝတ်အစားများနှင့် ဘောင်းဘီရှည်များကို မရှည်လွန်း၊ တင်းကြပ်လွန်းသော သို့မဟုတ် ချောင်လွန်းသော အဝတ်အစားများ ဝတ်ဆင်သင့်ပါသည်။အပြားလိုက်၊ ချော်လဲမှုမရှိ၊ လိုက်ဖက်ညီတဲ့ ဖိနပ်တွေကို ဝတ်ဆင်ဖို့လည်း အရေးကြီးပါတယ်။သူတို့နှစ်ယောက်လုံး ပြုတ်ကျတာကို ကာကွယ်ပေးတယ်။အသက်အရွယ်အလိုက် သင့်လျော်သော ပြုပြင်ပြောင်းလဲမှုများကို ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ ပြိုလဲနိုင်သည့် အန္တရာယ်များကို လျှော့ချရန် အိမ်တွင် အကောင်းဆုံးပြုလုပ်ထားသည်။သက်ကြီးရွယ်အိုများ အပြင်ထွက်သည့်အခါ ပြင်ပပတ်ဝန်းကျင်တွင် ပြုတ်ကျခြင်းအန္တရာယ်ကို အာရုံစိုက်ပြီး အပြင်ထွက်သည့်အခါ အန္တရာယ်ကို သတိပြုရမည့် အလေ့အထကို မွေးမြူသင့်သည်။ဟန်ချက်ထိန်းခြင်း၊ ကြွက်သားများသန်မာခြင်းနှင့် ခံနိုင်ရည်ရှိစေသော လေ့ကျင့်ခန်းများသည် လဲကျခြင်းအန္တရာယ်ကို လျှော့ချပေးနိုင်ပါသည်။

လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခြင်းသည် ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာလုပ်ဆောင်မှုအပေါ် အိုမင်းရင့်ရော်မှုကို လျှော့ချနိုင်ပြီး ချော်လဲနိုင်ခြေကို လျှော့ချပေးနိုင်သည်။တိုင်ချီ၊ ယောဂ နှင့် ကြံ့ခိုင်ရေး အကများ လေ့ကျင့်ခြင်းသည် ခန္ဓာကိုယ်၏ လုပ်ငန်းဆောင်တာအားလုံးကို ပိုမိုပြည့်စုံစေပါသည်။အထူးသဖြင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများသည် မတူညီသော လေ့ကျင့်ခန်းများဖြင့် မတူညီသော စွမ်းရည်အမျိုးမျိုးကို ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်စေနိုင်သည်။ခြေတစ်လှမ်းပေါ်ရပ်ခြင်း၊ လမ်းလျှောက်ခြင်း၊ ခြေတစ်လှမ်းခြင်းတို့ဖြင့် ဟန်ချက်အား မြှင့်တင်နိုင်သည်။ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းရှိ ကြွက်သားများကို သန်မာရန်လည်း လိုအပ်ပါသည်။ခြေဖနောင့်တက်ခြင်း နှင့် ခြေထောက်ကို တည့်တည့်ပြန်တင်ခြင်း သည် ၎င်းကို တိုးစေနိုင်သည်။လမ်းလျှောက်ခြင်း၊ ကခုန်ခြင်းနှင့် အခြားသော အေရိုးဗစ်လေ့ကျင့်ခန်းများဖြင့် ခံနိုင်ရည်အား မြှင့်တင်နိုင်ပါသည်။သက်ကြီးရွယ်အိုများသည် ၎င်းတို့နှင့် ကိုက်ညီမည့် လေ့ကျင့်ခန်းပုံစံနှင့် ပြင်းထန်မှုတို့ကို သိပ္ပံနည်းကျ ရွေးချယ်သင့်ပြီး၊ အဆင့်ဆင့်သော နိယာမကို လိုက်နာကာ ပုံမှန်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်သည့် အလေ့အထကို မွေးမြူသင့်သည်။အရိုးပွခြင်းကို ကာကွယ်ပေးပြီး ပြုတ်ကျပြီးနောက် အရိုးကျိုးနိုင်ခြေကို လျှော့ချပေးသည်။

လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ခြင်းသည် အရိုးပွရောဂါကို ကာကွယ်ခြင်းနှင့် ကုသခြင်းအပေါ် အပြုသဘောဆောင်သော အကျိုးသက်ရောက်မှုရှိပြီး အလယ်အလတ်လမ်းလျှောက်ခြင်း၊ ရွရွပြေးခြင်းနှင့် Tai Chi ကဲ့သို့သော ပြင်ပအားကစားများကို အကြံပြုထားသည်။ထို့အပြင် မှန်ကန်သော ကိုယ်အလေးချိန် ထိန်းသည့် လေ့ကျင့်ခန်းသည် ခန္ဓာကိုယ်၏ အရိုးများကို သန်မာစေပြီး အမြင့်ဆုံးကို ထိန်းသိမ်းနိုင်စေပါသည်။အလယ်အလတ်ပရိုတင်း၊ ကယ်လ်စီယမ်မြင့်မားပြီး ဆားပါဝင်မှုနည်းသော နို့ထွက်ပစ္စည်းများ၊ ပဲပိစပ်ထွက်ကုန်များ၊ အခွံမာသီးများ၊ ဥများ၊ ပိန်သောအသားစသည်ဖြင့် သက်ကြီးရွယ်အိုများအတွက် ပိုကောင်းပါသည်။
နောက်ဆုံးအနေဖြင့် အနည်းဆုံး၊ ပုံမှန်အရိုးပွရောဂါဖြစ်နိုင်ချေကို အကဲဖြတ်ခြင်းနှင့် အရိုးတွင်းသတ္တုသိပ်သည်းဆစစ်ဆေးမှုများကို ပုံမှန်လုပ်ဆောင်ပါ။သက်ကြီးရွယ်အိုများ အရိုးပွရောဂါ စတင်ခံစားရသည်နှင့် တပြိုင်နက် စစ်ဆေးသင့်သည်။အရိုးပွရောဂါကို ရှာဖွေတွေ့ရှိပါက သက်ကြီးရွယ်အိုများအား တက်ကြွစွာ ကုသပေးကာ ဆရာဝန်၏ လမ်းညွှန်မှုဖြင့် စံချိန်စံညွှန်းမီ ကုသမှုကို ခံယူသင့်ပါသည်။